ولن تاین

نویسندگان

:.:.:.:پـــوریا ♥ خودش:.:.:.:

درباره ما

:.:.:.:پـــوریا ♥ خودش:.:.:.: ٍ تو را هیچگاه نمی توانم از زندگی ام پاک کنم چون تو پاک هستی می توانم تو را خط خطی کنم که آن وقت در زندان خط هایم برای همیشه ماندگار میشوی و وقتی که نیستی بی رنگی روزهایم را با مداد رنگی های یادت رنگ می زنم ===================== می خواهم خسته دلم را به باد بسپارم خود سوی تاریکی شب روم آسوده و بی خیال دور از هیاهوی دل در آغوش آسمانم شبی بخوابم خسته تن سردم را در بر شب گرما ببخشم بیهوده سخن می گویم با خویشتن خسته تن من یخ ، زده است و در بطن آن قلبم از تپیدن ایستاده است می خواهم خسته جانم را درمان کنم =================== گاهی انسان نیازمند تنهایی است گاهی انسان نیازمند عشق است روزی به جاده ای تاریک قدم می نهیم جاده ای را که هیچ کس را خبری از آن نیست شمعی به دستمان داده اند تا با آن راه خود بیابیم شمعی که تا آن را روشن می کنیم فقط خود را می بینیم نه چیز دیگر از آن چه که تا کنون غافل بوده ایم عشق درونمان که خاموش شده است انسان به آسمان خیره می شود به زمین می اندیشد در آب غرق می شود از باران می ریزد در صخره ها می شکند در برف می غلتد با مورچگان زندگی می آموزد با پرندگان پرواز می کند با شیر می درد با آهو خیز بر می دارد با خود به جای خود زندگی می کند با شمع نور می افشاند با دریا ، وسعت بی پایان را می بیند با ستارگان زیبایی می بخشد با خدا نجوا می کند اما با چه چیز می توان عشق را بدست آورد چگونه می توان خدا را دید این سؤالی است که همیشه می پرسیم گاهی آدمی تنها می شود به تنهایی می اندیشد و تنها می شود گاهی انسان نیازمند تنهایی است ============ یه بغض تلخ و سنگین ، یه قطره اشک تنها رو تن سرد ساحل ، به انتظار دریا یه ماهیگیر خسته ، یه تور نیمه پاره رو بوم دور دریا ، خورشید نیمه کاره رد سیاه چشمات ، رو تن خسته ی من دیگه مجال نمی ده ، بغض شکسته ی من ... ... - نیمه کاره موندن این ترانه تقصیر توئه ! و شایدم تقصیر بغض من !؟ اما مطمئن باش شکستن بغض من کار ساده ی نیست ================ نمی دونم تاحالا احساس کردی همه چیزو می بینی ؟! احساس اینکه بلندترین جای این زمین وایسادی و داری پائین و نگاه می کنی، به نظرت خنده دار یا گریه دار ؟ دیدن آدمایی که از صبح تا شب با همدیگه درگیرن و شب تا صبح، با وجدانشون ! دیدن آدمایی که اون پایین شبیه فرشته هان، اما از این بالا شبیه دیوای سیاه می مونن ! اگر تونستی یه سر بیا اینجا، شاید زند گی برات یه معنی دیگه پیدا کنه ! میدونی همه می تونن بیان این بالا، اما می دونی چرا نمیان ؟! چون از این بالا گندکاریای خودشونم رو میشه ! این روزا آدما حتي جرات رفتن جلو اینه هم ندارن، چه برسه این بالا ... ====================== و من پنداشتم او مرا خواهد برد به همان کوچه ی رنگین شده از تابستان به همان خانه ی بی رنگ و ریا و همان لحظه که بی تاب شوم او مرا خواهد برد به همان سادگی رفتن باد او مرا برد ولی برد ز یاد ============== شب، شبی بود غم‌انگیز که آزارم داد خلوتی بود غم‌آمیز که آزارم داد کاسه‌ای دست تو و باقی این ظرف تهی دلم از صبر تو لبریز که آزارم داد فصلها یک غم مبهم شد ومن؛ خسته از حسرت پاییز که آزارم داد « آخرین عابر این کوچه منم » سایه‌ی پشت سرم نیز که آزارم داد دردهای دلِ تنهای من از شعر بپرس ـ از غزل حس گلاویز که آزارم داد ـ ماه هم دید که خاتون غزلهای شبم نیمه شب بر در دهلیز که آزارم داد لحظه‌ی شرجی دیدار تو آمیخته بود ؛ با سکوت شب شالیز که آزارم داد « بعد از آن آه خودت می دانی » این همه غصه‌ی یکریز که آزارم داد ? خاطراتم به فراموشی مطلق پیوست غیر یک حرف و یک چیز که آزارم داد ؛ چایی سرد شده یک غم مبهم و دگر ـ آه از آن حرف سرِمیز که آزارم داد =========== خدایا دوستت دارم چرا که تو آموزگار اول عشق در من بودی آری تو بودی که به من ، پیکی از گوهر عشق را نوشاندی و خودت بودی که ، معشوق را در وجودم پروراندی و امّا…! من چه گویم در برت؟ من نگویم… تو خود دانی که در عشقم نباشد هیچ رنگی و ریایی بسی سخت است… بسی سخت است نالیدن ز معشوق " در زمانی که وفا قصّه ی برف به تابستان است و صداقت گل نایابی با چه کس باید گفت : با تو انسانم و خوشبخت ترین؟ " خدایا ...! اعترافی می کنم در محضرت... عشق را تنها تو می دانی و بس آه...! عشق کو ؟ عاشق کجاست ؟ معشوق کیست ؟ آنکه دارد ادعای عاشقی ، خود نداند عاشق آن نیست که کند شیدایی خود نداند عاشق آن نیست که کند سودایی او نداند که در این زمانه ی بی عشقی ... عشق یک حس غریبیست که قدرش را نداند هیچکس عاشقی در عهد ما بازی شده ای خداوند رحیم عاشقی نزد تو می ماند ... تا ابد... تا به کی این درد در دلها بماند؟ تا ابد ؟ ================== خسته ام میفهمید؟ خسته از آمدن و رفتن و آوار شدن خسته از منحنی بودن و عشق خسته از حس غریبانۀ این تنهایی بخدا خسته ام از اینهمه تکرار سکوت بخدا خسته ام از اینهمه لبخند دروغ بخدا خسته ام از حادثۀ صاعقه بودن در باد همۀ عمر دروغ، گفته ام من به همه گفته ام عاشق پروانه شدم واله و مست شدم از ضربان دل گل شمع را میفهمم کذب محض است، دروغ است، دروغ من چه میدانم از، حس پروانه شدن من چه میدانم گل، عشق را میفهمد؟ یا فقط دلبریش را بلد است؟ من چه میدانم شمع، واپسین لحظۀ مرگ، حسرت زندگیش پروانه است؟ یا هراسان شده از فاجعۀ نیست شدن؟ به خدا من همه را لاف زدم بخدا من همۀ عمر به عشاق حسادت کردم باختم من همۀ عمر دلم را، به سراب باختم من همۀ عمر دلم را، به شب مبهم و کابوس پریدن از بام باختم من همۀ عمر دلم را، به هراس تر یک بوسه به لبهای خزان بخدا لاف زدم، من نمیدانم عشق، رنگ سرخ است؟ آبیست؟ یا که مهتاب هر شب، واقعاً مهتابیست عشق را در طرف کودکیم، خواب دیدم یکبار خواستم صادق و عاشق باشم خواستم مست شقایق باشم خواستم غرق شوم، در شط مهر و وفا اما حیف، حس من کوچک بود یا که شاید مغلوب، پیش زیبایی ها بخدا خسته شدم، میشود قلب مرا عفو کنید؟ و رهایم بکنید، تا تراویدن از پنجره را درک کنم!؟ تا دلم باز شود خسته ام درک کنید میروم زندگیم را بکنم، میروم مثل شما، پی احساس غریبم تا باز، شاید عاشق بشوم * ** *** **** نامه عاشقانه … سر آغاز نامه عاشقانه با نام یارم می نویسم صادقانه. از عشق می نویسم از صفایش ، از محبت می نویسم از وفایش ، از دلش می نویسم ، از نگاهش. در همان لحظه اول که تو را دیدم عاشقت شدم، عاشق آن چهره ماهت شدم ، عاشق آن قلب تنهایت شدم. عاشق حرفهای پر مهرت شدم، عاشق چشمهای زیبایت شدم. در همان لحظه بیادماندنی دلم به دست و پایم افتاده بود که بیایم با تو دردو دل کنم . چیزی در دلم مانده و غوغا به پا کرده که موقع درد و دلهایم به تو خواهم گفت…! می خواهم بگویم دوستت دارم، عاشقت هستم. درهمان لحظه اول که تو را دیدم احساسی در دلم داشتم! احساس می کردم چشمانت به من می گویند بیا باهم باشیم ، از هم بگوییم ، بادل باشیم. چشمانت به من می گویند بیا و با عشق همسفر باش! ای هستی ام ، ای یاورم ، ای دلدار زندگی ام زودتر بیا و در قلبم خانه کن. بیا و قلبم را آرام کن. بیا تا دلم خون نشده ، تا گل خونمون همش پرپر نشده! بیا سر قرارمان ، قرار هر روز و هر شبمان. نامه ام را برایت بر روی بهترین کاغذ زندگی می نویسم با جنس اعلا. اما نامت را بر روی دیواره سرخ قلبم تا ابد نگه خواهم داشت. . . . . . راز یک عاشق … قدم می زد درون رویاهایش ، دردو دل می کرد با آرزوهایش ، صحبت می کرد با همزبانش. ساده بود و بی ریا ، خسته از یک فریاد بی صدا! دوست داشت در یک جا گم شود، جایی که درآن مهر و محبت حس شود. لابه لای دفتر خاطره هاش ، خاطره ای بود که نمی خواست پرپر شود ، سوخته شود ، واز بین رود . خاطره اش راز بود که نمی خواست فاش شود ، یا از آن دفتر سیاه پاک شود. هم صدایی نداشت تا بگوید فریادش را! بگوید راز دلش را! همزبانش تنهایی بود ، در نگاهش بارانی بود ، در دلش چه غوغایی بود. بی بهار به سر می کرد ، با زمستان سفر می کرد. شبها دلهره داشت روزها قهقه داشت. در دلش راز و نیاز بر لبان نسخه ای بود. نسخه ای که نامش غصه بود. غم با او همسفر شد آرزوهایش همه دربه در شد. عشق را سراسیمه در قلب گرفت. با عشق همسفر بود ، بی عشق مثل جاده پر خطر بود. روزها باعشق هم سخن بود ،شبها در آغوش عشق گرم گرم بود. مدتی گذشت… در دلش رازی پنهان بود،راز گل و آتش بود. رازش را می خواست فاش کند ، آرزوهایش را سحرخیز کند. یک سخن بر زبان آورد ، هر دو آرزویش بر باد آورد. در نگاه عشقش بارانی شد، قلبش از عشق خالی شد. عشقش با کس دیگر همسفر شد ، چون عشق تنهایی سرد سرد شد. می خواست با عشقها زندگی کند ، می خواست دو رنگ باشد و تحسینش کند. اما سرنوشت اینچنین نخواست هر دوعشق را از او می خواست ، بعد از آن هیچ کس با او هم سخن نشد ، هیچ عشقی با او همدل و هم صحبت نشد! . . . . . لحظه جدایی گل … ما باید از هم جدا شویم. باز هم صحبت از جدایی! این بار این جدایی رنگ دیگری است ، حس دیگری است . این بار این جدایی ، جدایی گل است از شاخه خشک. شاخه خشک به آن گل امید بسته بود ، به خاطر عطر وبوی آن گل ؛اما اینک که این گل باید از شاخه جدا شود ، شاخه خشک ، خشکتر میشود. لحظه جدایی همیشه دلگیر است ، اما جدایی ما دلگیرتر و غمگین تر. ما وابسته ایم به هم این وابستگی مقدس بین ما باعث شده به هم دلبسته شویم. دلت مهربان است ، دلت درد دل مرا گوش می دهد و با دوای محبتش آن را آرام میکند. ای گلم مرا تنها نگذار! این شاخه خشک زندگی که دیگر امید به زندگی ندارد را تنها نگذار. اما حرف من بی هوده است چون این گل باید از من جدا شود.((این گل باید از شاخه اش جدا شود.)) هیچ گلی بر روی شاخه اش نمی ماند یا پرپر می شود یا جدا می شود. تو گلی هستی که هیچگاه پرپر نمی شوی و همیشه گلی با همان زیبایت ، و با همان عطرو بوی عاشقی ات . تو گلی جدا شدنی هستی . گل نرگسی که با غبانی خواهد آمد و تو را از شاخه خواهد چید! کاش آن باغبان من بودم ، کاش صاحب آن گل من بودم! کاش این گل با شاخه اش در خانه عطر و بوی عاشقی می دادند. اما این گل از شاخه جدا خواهد شد و شاخه از تنهایی و دلتنگی خواهد مرد و گل در گلدانی دیگر گل می دهد و به زندگی اش ادامه می دهد و عطر و بوی عاشقی را به خانه دیگری خواهد برد. این هم سرگذشت گل و شاخه خشک ! گل نرگس همیشه گل خواهد ماند . و شاخه از خشکی خواهد مرد. تو هم مثل گل مریم باغبانی خواهد آمد و از شاخه جدایت خواهد کرد. افسوس که این دنیا با من خوب نیست و با ساز من نمی رقصد! * ** *** **** فکر کردن به تو ، کار شب و روز من شده ، بس که حالم گرفته است چشمانم غرق در اشکهایم شده دیگر گذشت ، تو کار خودت را کردی ، دلم را شکستی و رفتی …. همه چیز گذشت و تمام شد ، این رویاهای من با تو بود که تباه شد… انگار دیگر روزی نمانده برای زندگی ، انگار دیگر دنیای من بن بست شده ، راهی ندارم برای فرار از غمهایم این هم جرم من بود از اینکه برایت مثل دیگران نبودم، کسی بودم که عاشقانه تو را دوست داشت ،دلی داشتم که واقعا هوای تو را داشت …. دیگرگذشت ، حالا تو نیستی و من جا مانده ام ، تو رفته ای و من بدون تو تنها مانده ام ، تو نیستی و من اینجا سردرگم و بی قرار مانده ام…. فکر دل دادن و دلبستن را از سرم بیرون میکنم ، هر چه عشق و دوست داشتن است را از دلم دور میکنم،اگر از تنهایی بمیرم هم دلم را با هیچکس آشنا نمیکنم…. دیگر بس است ، تا کی باید دلم را بدهم و شکسته پس بگیرم، تا کی باید برای این و آن بمیرم؟ در حسرت یک لحظه آرامشم ، دلم میخواهد برای یک بار هم که شده شبی را بی فکر و خیال بخوابم… تو هم مثل همه ، هیچ فرقی نداشتی ، هیچ خاطره ی خوبی برایم جا نگذاشتی ،حالا که رفتی ، تنها غم رفتنت را در قلبم گذاشتی گرچه از همان روز اول میخواستمت ، گرچه برایم دنیایی بودی و هنوز هم گهگاهی میخواهمت ، اما دیگر مهم نیست بودنت ، چه فرقی میکند بودن یا نبودنت؟ سوز عشق تو هنوز هم چهره ام را پریشان کرده ، دلم اینجا تک و تنها راهش را گم کرده ، این شعر را برای تو نوشتم بی پرده ، هنوز هم دلت نیامده و خیالت ، خیال مرا پریشان کرده * ** *** چشمانت را باز کردی و دنیا غرق نگاه زیبایت شد زیبایی های دنیا از آمدن تو پیدا شد ، روزها گذشت و چهره زیبایت در آسمان دلم آفتابی شد دریای زندگی به داشتن مرواریدی مثل تو می نازد ، همه زیبایی های دنیا با آمدن تو می آید و اینگونه زندگی با تو زیبا میشود ، اینگونه چشمانم با دیدن یکی مثل تو عاشق میشود و امروز روز میلاد دوباره تو است ، در این هوای ابری نیز خورشید در لابه لای ابرها به انتظار دیدن تو است… و این لحظه قشنگترین ساعت دنیاست ، و این ماه درخشانترین ماه دنیاست که تو را درون تصویر نورانی اش میبیند آمدی به دنیا و دنیا مات و مبهوت به تو مینگرد ، همه جا را سکوت فرا گرفته تا خدا صدای تو را بشنود صدای دلنشین تو در لحظه شکفتنت ، عطر حضورت فرا گرفته همه زمین را… تو یک رویایی که حقیقت داشتنت معرکه است ، داشتن یکی مثل تو معجزه است ،امروز روز میلاد دوباره تو است و من خیلی خوشبختم از اینکه مال منی… جز این احساسات چیزی در دلم نمانده ، این هدیه تا آخر عمرم در دلم مانده که دوستت دارم و قلبت این شعر عاشقانه را تا آخرش خوانده …. شعری با عطر احساست ، به لطافت دستانت، به زیبایی چشمانت ، هدیه من به تو در روز میلادت تویی قطره بارانم که گلستان کرده ای باغ وجودم را و امروز یک روز مقدس است که مدتها به انتظار آمدنش نشستم … عشق من منتظرم بیایی تا عاشقانه تو را در آغوش بگیرم و بفشارم تو را ، تا بگویم خیلی دوستت دارم و بگیرم دستانت را ، تا بگویم تا ابد مال منی و ببوسم لبهایت را ، تا احساسم را به تو هدیه دهم و تبریک بگویم روز تولدت را…. تولدت مبارک عشق من….
ایمیل : pooriya_1992@yahoo.com
در میان همگان گشتم و عاشق نشدم..تو چه بودی که تورا دیدم و دیوانه شدم؟!

♥♥♥♥♥♥♥♥ ♥♥♥♥♥♥♥♥ ♥♥♥♥♥♥♥♥ ♥♥♥♥♥♥♥♥

♥♥♥♥♥♥♥♥

♥♥♥♥♥♥♥♥ < ♥♥♥♥♥♥♥♥ ♥♥♥♥♥♥♥♥ ♥♥♥♥♥♥♥♥

♥♥♥♥♥♥♥♥

CopyRight © 2011 - 2012 z-p Group , All Rights Reserved
از این که از تمامی مطالب خونه عشق ما دیدن کردید،متشکریم.کپی بردای از مطالب بلامانع میباشد و هیچگونه پیگرد قانونی ندارد.از شیر مادر حلالتر.فقط بازم سر بزنید و نظر بذارید لطفااااا.

اسلایدر

ولن تاین

آخرین مطالب

قالب وبلاگ

پرشین گرافیک

آپلود فایل

آپلود عکس

خرید اینترنتی

ابزار نظرسنجی